Magandang Link

May magandang website akong nakita para sa mga nagbabalak o may hilig na magnegosyo sa bahay. eto ang link http://www.mixph.com/

Pag gumawa ako ng website, ang gusto ko parang ganitong kapakipakinabang na site.

Happy Friday

Kanina nakipagkita ako kay KL sa UP Manila para kamustahin ang formulation research nya. Nagsisimula na pala syang magtatawag sa mga suppliers at ang pinakahinahanap nya ngayon ay ginger oil. Karamihan daw kasi ay essential oil ang nakukha nya.

Akala ko ay pwedeng maging alcohol free ang ginagawa niya pero dahil daw may tubig at ginger oil na paghahaluin, hindi raw maiiwasan ang alcohol. Sabi ko sa kanya, kung pwedeng ibang bagay bilang pinaka active ingredient niya na pwedeng maka iwas sa alcohol, baka mas maganda yon. Ipina alala ko rin sa kanya na kung maaari ay dagdagan pa nya ng functions yong ginagawa nya at subukin na dagdagan ito ng fluoride at calcium na parang ginagawa sa mga toothpaste. Posible naman daw yon, sabi nya.

Wala si Dean ngayon at si Doc naman ay may klase kaya matapos naming mag usap sandali ay naghiwalay na kami. Magkita ulit kami next week lalu na pag pwede na sya mag trial formulation. Bago kami naghiwalay, binigyan ko sya ng P3k bilang partial na kabayaran sa pagiging RA. Ipinangako ko rin sa kanya na tutulungan ko sya maghanap ng supplier ng ginger oil at ibibigay sa kanya ang isang number ng kompanyang alam ko.

Malaki ang pag asa ko na sana ay makagawa kami ng maaayos na produkto at magtagumpay kami. Habang papa uwi ako naisip ko na ang pakay ko talaga ay lumikha ng kayamanan para maraming makinabang.

Pagdating ko sa amin, nakita ko na nakabalik na rin si bayaw galing Manaoag. Maganda ang balita niya dahil nakuha nya ang ipinunta nya doon.

Ok ang takbo ng araw ko ngayon. Positibo. Ang isang iniisip ko na lang ay ang project namin ni GL na wala akong kabali balita. May inihanda na akong sulat sa kanya para sabihin na itigil na lang namin ang aming long distance collaboration para maipagpatuloy ko ito ng puspusan dito. Pero ibibigay ko sa kanya ito sa Septembre pa. Dalawang araw na lang yon.

a confession

Outwardly, I may look like a normally functioning human being. But the truth is I am a nut case. I suffer from depression and I feel like I am really just pretending to be interested in living.

This is the reason why I withdraw away from people, even those who are close to me like my relatives. I don't want to disappoint them and drag them into this hell that rages in my mind.

Dalaw sa IPO office

Kanina nagpunta ako ng Intellectual Property Office para ipagtanong ang procedure sa pagpapa patent ng isang imbensyon at trademark. Binigyan lang ako ng isang bungkos ng papel na pupunuin ng lalakeng nagbabantay sa customer service at tiningnan sa computer kung meron ng nakarehistrong pangalan sa imbensyon ko. Buti naman at wala pa at sana, walang umangkin nito kaagad. Para daw sa pagpapa patent at pagpaparehistro ng trademark, aabutin daw ako ng halos sampung libong piso. Iniisip ko kung sulit ba ito.

Hanggang sa ngayon, nag aantay ako ng balita sa kapartner kong artist kung may nagawa na syang prototype ng idea ko na panggawa ng kape. Ang target kasi namin ilabas ito ay ngayong buwan ng Agosto. Ilang araw na lang tapos na ang buwan na ito. Kailangan magka usap kami kung ano ang magiging direksyon namin. May iba kasi akong plano na nakasalalay sa ideyang ito, hindi ko ito pwede pabayaan na lang na nakalutang.

Searching for truth according to Epictetus

For me, the mother of all values is truth. Truth is what will allow us to create positively and move forward. Its opposite, falsehood will bring us nowhere. That is why I would like to share here my favorite quotation on truth:

"If you seek truth, you shall not seek it by every and any possible means. And if you have found it, you need not fear being defeated."

I did not know who Epictetus was but a walking encyclopedia of a friend gave this to me knowing that I was looking for a nice quotation about truth. And I agree strongly with this statement.

Frozen Coffee for Peace Project

Kanina ay napadaan ako sa opisina namin para pag-usapan kung ano ang maganang ibigay sa isang dating consultant namin na ngayon ay nagtatrabaho sa Sudan.

Pero wala kaming napagkasunduan dahil ang hirap isipin kung ano pa ang posibleng ibigay sa isang tao na halos kumpleto naman sa pangangailangan sa buhay at ang layo layo pa sa amin.

Sayang lang ang lakad ko. Pero ang pa konswelo ko na lang ay ang huling sachet ng kape na pasulobong ng ka-opisina ko na si KBG na galing ng Malaysia at Indonisia. Three in one ang kapeng ito pero ang kape ay ground coffee, hindi instant. Ang kape ay nakalagay sa filter paper na parang sa tsaa at nakabalot isa isa sa foil. Masarap na rin sya at si KBG nga ay ipinatago pa ang huling sachet na ito dahil balak sana nya ipagaya ito sa kanyang kapatid na ang negosyo ay packaging.

Interesado kami nila KBG sa kape dahil minsan, bago pa ako umalis sa IFES, nagplano kami na gawing social responsibility project ang kape na galing ARMM. Naniniwala kasi kami na kung makakalakal namin ang kape na produkto ng mga magsasaka sa ARMM, makakatulong na rin kami sa pagsulong ng kapayapaan at kaunlaran sa lugar na iyon. Kaya nga tatawagin sana namin ang proyekto namin na Coffee for Peace.

Maganda nga sana ang pangalan na ito pero nalaman namin, may NGO na rin na nauna sa amin.Nakadalawang meeting din kami para pag-usapan ng seryosohan ang project na yon pero sa totoo lang, parang ang hirap kumilos kung tali ka sa opisina at trabaho bukod sa pagkakaroon ng ambisyon na mas malaki kesa sa kakayanan ng pondo. Kaya ang resulta, buhay pa rin ang pangarap pero hanggang pangarap na lang muna.




(Above) Souvenir picture of first meeting with GB, MA, KBG and VFG

(Above) Souvenir pic of second coffee meeting with (L-R) PB, JS,MA.GB,MM,SP,KBG and VFG

Blogging experience so far/ e mail kay h.

Ganito pala ang pagba blog. Madaling gawin pero ang hirap mag maintain. Kailangan gugulan mo talaga ng oras para magawa mong disente at maayos. Trabaho din pala ito. Para tuloy gusto ko sisihin ang nag-udyok sa akin na gawin ang blog na ito (joke lang- sa katotohanan, wala akong talent sa paninisi).

Pero siguro, I share ko na lang ang e-mail na pinadala ko sa kaibigan ko na nagbigay ideya sa kanya na payuhan ako mag blog. Nang mag email ako sa kanya nakasali kasi ako sa isang fellowship program sa UK tungkol sa Demokrasya at nag suggest sya na sana ay I blog ko daw ang karanasan ko dito. Gusto ko man gawin yon dati, hindi ko nagawa dahil medyo techno retard ako e. Hindi ko pa gaano alam kung paano gawin yon dati. Kaya ngayon na lang ako babawi. Eto ang sulat:

hello h.,

sa wakas nakatapak na naman ako sa ibang landas at mula dito sa bayang nagpauso ng UKay UKay, binabati kita ng Mabuhay.

nakatigil ako ngayon dito sa graduate residence hall ng birmingham university. may sarili akong kwarto na may toilet and bath kaya kahit hindi naman talaga katulad ng hotel suite, ay pwede na. ( ang kapal pa rin ano, libre na nga at lahat e, nagsusuplado pa). Dati nga akala ko wala pa kaming toilet sa kwarto kaya ang sabi ko doon sa kaopisina ko na kasabay ko rin dito, magbaon sya ng orinola at kung wala, kahit yong lata na lang ng pineapple juice. buti na lang at hindi sya nakinig sa akin.

pero ang problema ko ngayon, yong toilet ko hindi mai flush ng maayos kaya eto, jet lag na nga ako, ay nanganganib pang biglang sumabog na lang dahil punong puno na yata ng methane ang tyan ko.

teka, change topic. puro problema agad ang kwento ko sa iyo e wala ka namang magagaw tungkol dito. kaya nga pala ako narito, ay pag aaralan namin kung paano mapapaunlad ang demokrasya sa mundo (naks, akala mo kung sino ako no?) ewan ko ba, kahit anong gawin ko, parang hindi ko maseryoso yong ginagawa namin. ang pakiramdam ko, parang napasali lang ako sa big brother house- Birmingham edition. at ngayon pa lang, naglalabasan na ng mga personalities. sa tulad kong social observer a.k.a. tsismosong maninirang puri, tiyak mag eenjoy ako dito. Hwag lang sana akong ma evict agad.

sige, dito na lang muna. happy new house

f.

Isang hapon sa Pasig

Kahapon nagkita kami ng kaibigan kong si Bro T sa Pasig Museum dahil nagpapatulong ako sa kanya maghanap ng artist na pwedeng gumawa ng drawing na gusto ko sanang ilagay sa website na ginagawa naman namin ni ‘bigan A na dati kong kaopisina. Kaya lang wala yong artist na gusto nya sana ipakilala sa akin pero nakadisplay ang isa nyang gawa sa museum. Mukhang ok naman. Sa Liwayway Komiks magazine daw ito nagtatrabaho.

Dahil sa wala nga yong hinahanap namin, uminom na lang kami ng kape sa isang fastfood sa tabi ng museo at doon nagpalipas oras. Naging paksa namin ay mga posibleng mapagkakitaan. Meron syang naisip na lalagyan daw ng cellphone o kaya ay mga design na idinidikit sa t shirt. Parang hindi ko masyadong gusto yon dahil meron pa nga akong t shirt project sa ibang grupo pero hindi namin malaman kung paano isusulong ito.

Maya maya ay naisip ko na umuwi at niyaya si Bro pero ang sabi nya ay may pupuntahan pa daw syang bible study na kasama ang isa nyang kaibigang inhinyero. At naalala nya na baka nga pala yong kaibigan nya ay may alam tungkol sa pag aayos ng internet connection na pinoproblema ko kaya niyaya nya ako na sumama. Hindi ako interesado sa bible study pero umaasa ako na makakatulong nga ang kaibigan nya na maayos ang internet ko kaya sumama ako.

Habang naglalakad kami papunta sa kaibigan nya, nalaman ko na silang dalawa lang pala ang magba bible study at kaya nila ginagawa yon ay para makahanap ng kasagutan sa mga atake sa kanila ng mga nakaka enkwentro nilang mga Iglesia ni Kristo. Dahil malapit sa sambahan ng Iglesia nakatira yong kaibigan nya, biniro ko si Bro na baka sya tambangan ng mga iglesia pagdaan doon sa malapit sa kanila. “Ok lang yon. E di magiging Santo ako,” ang sagot nya. Tapos nagtawanan kami. Sabi ko naman sa kanya, pag magiging santo sya, sana ang una nyang gawing milagro, panaluhin ako sa lotto.

Pagdating namin sa kaibigan nya, nakahanda na yong tatlo o apat na bersyon yata ng bibliya na pag aaralan nila. Pero nag usap muna kami tungkol sa computer at lumitaw na hindi rin sya gaano makakatulong dito kaya iba na lang ang pinag usapan namin. Sinabi ko sa kanila na hindi ako masyado mahilig makipagdebate tungkol sa relihyon dahil hindi sa salita makikita ang tunay na paniniwala ng tao kundi sa gawa. Kaya mas maigi pa, gumawa na lang sila ng mabuti sa kapwa batay sa paniniwala nila. Sang ayon naman sila dito kaya napunta na lang sa paksa ng hanap buhay ang aming usapan.

Matagal ko na nabanggit kay Bro na gumawa kami na animated display tuwing pasko at i-alok ito sa mga simbahan at mga department stores. Kaya lang wala kaming makitang tao na may alam sa mga makina at kung paano magagamit ito para pagalawin ang mga display. Si Bro J ay interesado rin pala dito at may alam sya halimbawa kung paano magpagalaw ng pakpak ng angel. Meron din daw syang malalapitan na mechanical engineer na maaring makatulong sa amin. Mula dito nag isip na kami ng isang tema na maaaring pagalawin at ang una naming naisip ay ang belen na I aalok namin sa simbahan ng Pasig.

Kung sakaling magawa namin ito, hindi nasayang ang pagpunta ko sa Pasig Museum kahit hindi ko nakita ang hinahanap kong artist.

MOA Signing -

In Photo: Dean J SB-P, Dr. ML and Research Assistant KL. Wala ako dito kasi ako ang kumuha ng litrato

Signing ito ng MOA with UP College of Pharmacy para sa isang oral care product na gagawin namin. Saka na lang kapag tapos na ang produkto ko sasabihin kung ano ang gagawin namin

Bayanismo at politikong animal

Ang Bayanismo at ang mga Politikong Animal

Ang mga Politkong Animal

Kunwari ay nais maglingkod ngunit sa katotohanan ay walang ginawa kundi mangulimbat at magpasasa sa tinamasang kapangyarihan habang inilalabas ang sarili nila sa saklaw ng batas, ang mga politiko at mga punong bayan na ganito ang gawa ay maituturing na mga politikong animal na pawang perwisyo at pahirap ang dulot sa bayan.

Simula pa noong panahon ng Kastila hanggang sa kasalukuyan, ang Pilipinas ay hindi pa nakakahulagpos sa paghahari ng mga mamumunong matatawag na politikong animal. Bagay na tinugunan at maging ikinasawi ng mga ninuno natin na ngayon ay itinuturing nating mga bayani.

Sina Rizal, Bonifacio, Mabini at libu pang mga Pilipino ay nag alay ng kanilang dugo at pawis para makalikha ng isang bansa na kung saan ang mga Pilipino ay maaaring mabuhay ng maayos at matiwasay sa ilalim ng makatarungang batas na nakapataw sa lahat ng pantay pantay. Ngayong wala na sila, kailangan ipagpatuloy ang kanilang adhika. Kailangan pa rin nating ipanalo at itatag ang paghahari ng katotohanan at katarungan para na rin sa ating kapakanan.

At ang simula ng pagbabago ay ang pagkakalipol natin sa mga politikong animal at ang pagkakalagay sa kanila sa kanilang dapat paglagyan – sa kulungan.

Hanggang hindi natin natututunan kung paano magagawa ito bilang isang lipunan, ang bayan at mga kababayan natin ay maaasahan lamang na patuloy na maghihirap at magtitiis pagkat hindi matitigil ang pagsasamantala at pagnanakaw sa atin ng mga politikong animal na ito.

Kung kaya upang makalaya tayo sa kahirapan, dapat magawa nating mapaghari ang batas at maipagkukulong ang mga politikong animal.

Kaparusahan ang simula ng pagbabago. Ikulong ang mga Politikong Animal!

Ang Bayanismo

Kapag ang bayan ay nakikta nating sinisikil at ang mga tao’y pinagsasamantalahan at pinagnanakawan, dapat pa bang ang mamamayan ay maghanap at mag-antay ng taong tagapagligtas?

Tungkulin ng bawat isa sa ating mga Pilipino na kapag ang bayan natin ay nasa kapahamakan na tayo ay kumilos at magtanggol sa kapakanan nito. Pagkat walang kasing sawimpalad ang bayang nangangailangan ng bayani, inaasahan lamang na ang bawat isa sa atin ay tatayong bayani at gagawin ang buong makakaya upang iligtas sa katiwalian ang ating bayan.

Hindi nagkulang ang Pilipinas ng mga bayaning tunay na naglingkod sa Inang Bayan. Kailangan lamang ay magbalik tanaw tayo sa kanilang mga pangaral at habilin upang makita natin na magpahanggang sa ngayon ang kanilang sinabi noon ay umaalingawngaw pa rin sa katotohanan hanggang ngayon. Gaya nga ng isang kasabihan na ipinaalala sa atin na “ang hindi lumingon sa pinanggalingan ay hindi makakarating sa paroroonan”, ang araw na matutuhan nating alalahanin at parangalan ang ating mga bayani ay siya rin ang araw na ipapasya natin na tayo ay maging malaya. Malaya sa panlilinlang, malaya sa katiwalian at malaya sa pananamantala ng mga politikong animal.

Ang mahalaga ngayon para sa ating mga Pilipino ay huwag mawalan ng tiwala sa katotohanan at kabutihan. At lalong lalo na huwag sumuko sa sinisismo ng mga masasama na naghihikayat sa atin na sumama na lang sa kanila dahil sa tayo daw ay mahina at walang magagawa. Sa panahon ngayon, ang pagiging tapat sa kung ano ang matuwid at tama ay maituturing na rin na tunay na kabayanihan.

Habang may mamamayang tunay na nagmamahal sa katotohanan at kabutihan, hindi tuluyang magwawagi ang kampon ng katiwalian at kasamaan. Ano pa kaya kung ang bilang ng mamamayan na magiging sundalo ng katotohanan at kabutihan ay aabot di lang sa daan daan, kundi libu libo, maging milyon? Walang armas, walang bangis ng kalaban na kayang sawatain ito.

Gaano man kadilim ang gabi, gaano man kabigat ang ating pagsubok, gaano man kabangis ang mga nagpapahirap sa atin, hindi tayo walang magagawa at hindi tayo dapat walang gawin.

Ang ating pagpapasya ang guguhit ng ating kapalaran. Ang ating pagkilos ang magiging kasaysayan.

Ang Bayanismo ay ang pag-unawa at paninindigan na tayo mismo ang gagawa ng kabayanihang kailangan ng ating bayan ngayon, na tayo mismo ang maging bayani ng ating panahon.

Mabuhay ang Bayanismo! Mabuhay ang Pilipinas!

(Image created by Lyte Seneres and Mike Adrao)

Things to be desired

I first became acquainted with this poem when I was still a child. At that time however I did not grasp its significance. But as I grew older, I learned to appreciate its beauty and the power of its wisdom.

DESIDERATA

Go placidly amid the noise and the haste, and remember what peace there may be in silence.
As far as possible, without surrender, be on good terms with all persons. Speak your truth quietly and clearly; and listen to others, even to the dull and the ignorant; they too have their story. Avoid loud and aggressive persons; they are vexatious to the spirit.
If you compare yourself with others, you may become vain or bitter, for always there will be greater and lesser persons than yourself. Enjoy your achievements as well as your plans. Keep interested in your own career, however humble; it is a real possession in the changing fortunes of time.
Exercise caution in your business affairs, for the world is full of trickery. But let this not blind you to what virtue there is; many persons strive for high ideals, and everywhere life is full of heroism. Be yourself. Especially do not feign affection. Neither be cynical about love, for in the face of all aridity and disenchantment, it is as perennial as the grass.
Take kindly the counsel of the years, gracefully surrendering the things of youth. Nurture strength of spirit to shield you in sudden misfortune. But do not distress yourself with dark imaginings. Many fears are born of fatigue and loneliness.
Beyond a wholesome discipline, be gentle with yourself. You are a child of the universe no less than the trees and the stars; you have a right to be here. And whether or not it is clear to you, no doubt the universe is unfolding as it should.
Therefore be at peace with God, whatever you conceive Him to be. And whatever your labors and aspirations, in the noisy confusion of life, keep peace in your soul.
With all its sham, drudgery, and broken dreams, it is still a beautiful world. Be cheerful. Strive to be happy.

Desiderata is latin for “Things to be desired”. It was written by Max Ehrmann in the 1920s. I am just hoping that by printing this beautiful poem here, I have not infringed on any IP rights. Peace to all.

At the UP College of Pharma

Kahapon nakipagmeeting ako kay Dean SB-Palacpac at Dr. Monet Loquias para ma finalize yong detalye sa MOA na pinag uusapan namin tungkol sa pagtulong nila sa akin na makagawa ng isang uri ng mouthwash. (saka ko na isisiwalat yong detalye nito kapag naryan na ang produkto).

Maayos naman kausap sila Dean at si Doc Monet. Palagay ang loob ko sa kanila. Ang medyo mahirap daw sa gagawin naming proyekto ay ang paghanap ng RA na magiging interesado sa proyekto. Pero may naiisip nga silang tao na sana ay pumayag. Napagkasunduan din namin na ang ibibigay sa RA ay P12k per month sa loob ng tatlong buwan. Sana naman sa dulo ng panahong ito ay may isa ng produktong pwedeng i market.

balak ko sana makinabang dito ang UP na kung saan ako nagtapos kaya balak ko sana hatian dito ang UP College of Pharma at College of Med sa kung ano man ang mararating ng ideyang ito na sumulpot lang sa utak ko habang ako ay nasa dentista.